De eerste keer dat ik het woord Atlantis hoorde, dat was via een lied op de radio, was dit alsof er een steen in mijn poel aan herinneringen werd gegooid en deze diep, diep, diep in die poel wegzonk. Vanuit die diepte kwamen oude herinneringen aan lang vervlogen tijden boven waar ik als mens tot op dat moment geen levendige herinnering aan had. Ik voelde blijdschap en een groot, groot, groot verdriet. Ik begreep er helemaal niets van. Wat was er met dit lied? Het raakte mij tot in mijn ziel. Ik had nog nooit van Atlantis gehoord. Ik kende het woord niet eens!
Dit overkwam mij toen ik een jonge puber was, zo’n 13 – 14 jaar oud. Ik liet het los. Soms kwam ik een beetje informatie over Atlantis tegen. Meestal werd daar door de omgeving schamper op gereageerd. Atlantis zou een mooi verhaal zijn, wat tot het land der fabels gerekend moest worden.
Zo gingen jaren voorbij voor ik weer aangeraakt werd door diepe herinneringen aan Atlantis. Dit keer via spirituele boeken en cursussen. Veel herinneringen kwamen er bij mij boven. En steeds weer voelde ik hetzelfde: Een diepe, diepe, diepe vreugde en blijdschap. En een groot, groot, groot verdriet.
Het werd me duidelijk dat Atlantis een hoge beschaving was geweest waarin wij mensen leefden als goddelijke scheppers, waarbij we in eerste instantie prachtige dingen deden met onze scheppingskrachten. Maar we waren zo jong en onervaren in het scheppen. Zo jong als kinderen die in de zandbak spelen. Soms maakten we prachtige kastelen, soms maakten we minder mooie kastelen. We experimenteerden volop.
We gebruikten daarbij krachtige middelen. En daarmee waren onze creaties krachtig en invloedrijk.
De val van Atlantis
Zo lang we speelden in overeenstemming met de goddelijk wil, met als uitgangspunt het licht van de bron, was er niets aan de hand. Maar op een gegeven moment was er een groep mensen die het idee opvatte zonder dat licht van de bron te creëren. In de loop van de tijd gingen ze zover dat ze volledig creëerden buiten het licht van de bron om. En hoe meer ze dat deden, hoe meer ze hun ego als vertrekpunt gebruikten.
Daarmee vond er een afsplitsing plaats. Er ontstonden groeperingen, waarbij de ene groep zich beter voelde dan de andere. Er werd leven geschapen, letterlijk, wat als minderwaardig werd geduid. Maar niets is minder. Alles is van evenveel waarde in Gods schepping. Uiteindelijk gingen ze zover in het scheppen zonder het licht van de bron, dat ze niet alleen zichzelf maar ook andere vormen van leven beschadigden.
Er waren Atlanteanen die beseften dat dit niet kon, dat dit niet verder mocht gaan. Dat luidde de val van Atlantis in. Na die val van Atlantis zijn er, rekening houdend met onze vrije wil, een paar stevige beslissingen genomen. Er is besloten dat deze planeet en wij mensen beschermd zou worden tegen onze krachten. We waren blijkbaar niet opgewassen tegen de uitdaging uitgelijnd te blijven met het licht van de bron. De planeet en de mensheid was en is namelijk bedoeld vanuit christus bewustzijn te leven. Maar ja, we waren onze oorsprong, het licht opzij gschoven. Daarbij hadden we serieus schade aangericht, aan onszelf, de Aarde en verschillende rijken binnen onze wereld zoals de kristal- en de mineralenrijken. Daarom werden deze rijken buiten ons bewustzijnswereld geplaatst, als bescherming voor hen en ook onszelf. We konden niet meer vanzelfsprekend met deze rijken communiceren. Voor ons als mensheid volgde een periode van verlaging in bewustzijn en energie. We vergaten wie we waren.
Iets dat in spirituele kringen ook wel als de val in bewustzijn wordt aangeduid.
Christusbewustzijn
Nu, in de loop van onze evolutie, zijn we weer wakker aan het worden. We beginnen ons te herinneren goddelijk te zijn. Niet zomaar goddelijk, we hebben het vermogen te scheppen, te creëren. En dat is niet mis. Dit keer is het de bedoeling dat we onze creaties uitlijnen met wie we werkelijk zijn: christusbewustzijn.
Als je je aangetrokken hebt gevoeld dit artikel te lezen heb je waarschijnlijk iets met Atlantis. Je hoeft het je niet eens te herinneren, je voelt de verbondenheid. Je bent ooit deel geweest van dit mooie rijk, waarin we prachtige dingen hebben gedaan. Of je nu wel of niet aanwezig was of betrokken was bij de uiteindelijk val van Atlantis, de herinnering aan de laatste fase van Atlantis heeft in velen een diep verdriet, en soms ook gevoelens van schuld, schaamte en spijt verankerd.
Deze onverwerkte pijn maakt dat je je goddelijk creatievermogen, dat nu weer in je vrijkomt omdat je jezelf her-innert , niet optimaal gebruiken kunt. Het ligt letterlijk als een steen op je hart. En je hart mag juist vol open. Want christusbewustzijn en hartenergie heeft veel met elkaar te maken.
Kortom het is tijd de oude trauma’s ten aanzien van de val van Atlantis op te schonen. Een belangrijke stap in het vrij maken van ons bewustzijn zodat we kunnen functioneren vanuit christusbewustzijn en daarmee de Aarde ondersteunen hetzelfde te doen. Het jezelf vergeven van wat er toen gebeurd is, en met vrede in je hart accepteren dat Atlantis gevallen is.
Het is tijd om jezelf van die eeuwenoude pijn te bevrijden. Om de afgesloten, verkrampte, gevangen energie vrij te maken in jezelf. Uit liefde voor jezelf en voor de gehele schepping.
Bovendien is het belangrijk dat je, voordat je weer met die krachtige creatie tools aan de slag gaat, jezelf uitlijnt met de wil en het licht van de bron, en een bewuste schepper bent die creëert vanuit christusbewustzijn.
Hoe doe je dat? Vergeving is een innerlijk proces. Ook het afstemmen op de wil en het licht van de bron en je ontwikkelen in het gebruik van creatietools kun je op allerlei manieren doen. Om je daarin een steuntje in de rug te geven zal ik, in samenwerking met nieuwetijdskind magazine, een workshop geven waarin we met die 2 verschillende processen aan het werk gaan, zodat je weer vanuit vrijgemaakt goddelijk (christus) bewustzijn met licht creëren zult. Deze workshop heet: ‘Atlantis. Heel nu je hartzeer en creëer weer vanuit het licht van de Bron’. Deze workshop zal gegeven worden in samenspraak met de Aartsengelen.
Many blessings,
Marisa Evelo
en aartsengel Metatron
Marisa schrijft haar artikelen in verbondenheid met haar hogere multidimensionale bewustzijn. Lees haar artikelen met open hart. In je hart zit immers het diepere weten. Resoneert het aangereikte niet in je hart, laat het dan in alle respect en liefde rustig los.
Voor de gehele website geldt een copyright, dus ook voor de artikelen in deze Blog.
Lees meer: Copyright © 2004-2024
